Dus je hebt de afbeelding hierboven al gezien, toch?
Ik zal het bovenstaande beeld kort toelichten.
De SiH2Cl2 Lewis-structuur heeft een silicium (Si) atoom in het midden dat wordt omgeven door twee waterstofatomen (H) en twee chlooratomen (Cl). Er bestaat een enkele binding tussen silicium- (Si)- en chloor- (Cl)-atomen, evenals tussen silicium- (Si)- en waterstofatomen (H). Er zijn 3 eenzame paren op de twee chlooratomen (Cl).
Als je niets hebt begrepen van de bovenstaande afbeelding van de Lewis-structuur van SiH2Cl2, blijf dan bij mij en je krijgt de gedetailleerde stap-voor-stap uitleg over het tekenen van een Lewis-structuur van SiH2Cl2 .
Laten we dus verder gaan met de stappen voor het tekenen van de Lewis-structuur van SiH2Cl2.
Stappen voor het tekenen van de Lewis-structuur van SiH2Cl2
Stap 1: Zoek het totale aantal valentie-elektronen in het SiH2Cl2-molecuul
Om het totale aantal valentie-elektronen in een SiH2Cl2- molecuul te vinden, moet je eerst de valentie-elektronen kennen die aanwezig zijn in het siliciumatoom, het waterstofatoom en het chlooratoom.
(Valentie-elektronen zijn de elektronen die aanwezig zijn in de buitenste baan van elk atoom.)
Hier zal ik je vertellen hoe je gemakkelijk de valentie-elektronen van silicium, waterstof en chloor kunt vinden met behulp van een periodiek systeem.
Totale valentie-elektronen in het SiH2Cl2-molecuul
→ Valentie-elektronen gegeven door het siliciumatoom:
Silicium is een element in groep 14 van het periodiek systeem. [1] Daarom zijn de valentie-elektronen in silicium 4 .
Je kunt de 4 valentie-elektronen in het siliciumatoom zien, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
→ Valentie-elektronen gegeven door het waterstofatoom:
Waterstof is een element uit groep 1 van het periodiek systeem. [2] Het valentie-elektron in waterstof is dus 1 .
Je kunt zien dat er slechts één valentie-elektron aanwezig is in het waterstofatoom, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
→ Valentie-elektronen gegeven door het chlooratoom:
Chloor is een element in groep 17 van het periodiek systeem. [3] Daarom zijn de valentie-elektronen in chloor 7 .
Je kunt de 7 valentie-elektronen in het chlooratoom zien, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
Dus,
Totale valentie-elektronen in het SiH2Cl2-molecuul = valentie-elektronen gedoneerd door 1 siliciumatoom + valentie-elektronen gedoneerd door 2 waterstofatomen + valentie-elektronen gedoneerd door 2 chlooratomen = 4 + 1(2) + 7(2) = 20 .
Stap 2: Selecteer het centrale atoom
Om het centrale atoom te selecteren, moeten we onthouden dat het minst elektronegatieve atoom in het centrum blijft.
(Denk eraan: als er waterstof in het gegeven molecuul aanwezig is, plaats dan altijd waterstof aan de buitenkant.)
Het gegeven molecuul is hier SiH2Cl2 en het bevat siliciumatomen (Si), waterstofatomen (H) en chlooratomen (Cl).
Dus volgens de regel moeten we de waterstof buitenhouden.
Nu kun je de elektronegativiteitswaarden van het siliciumatoom (Si) en het chlooratoom (Cl) zien in het periodiek systeem hierboven.
Als we de elektronegativiteitswaarden van silicium (Si) en chloor (Cl) vergelijken, dan is het siliciumatoom minder elektronegatief .
Hier is het siliciumatoom (Si) het centrale atoom en de chlooratomen (Cl) het buitenste atoom.
Stap 3: Verbind elk atoom door er een paar elektronen tussen te plaatsen
Nu moet je in het SiH2Cl2-molecuul de elektronenparen tussen de silicium- (Si)- en chloor- (Cl)-atomen en tussen de silicium- (Si)- en waterstofatomen (H) plaatsen.
Dit geeft aan dat deze atomen chemisch aan elkaar gebonden zijn in een SiH2Cl2-molecuul.
Stap 4: Maak de externe atomen stabiel
In deze stap moet je de stabiliteit van de externe atomen controleren.
Hier in de schets van het SiH2Cl2-molecuul kun je zien dat de buitenste atomen waterstofatomen en chlooratomen zijn.
Deze waterstof- en chlooratomen vormen respectievelijk een duplet en een octet en zijn daarom stabiel.
Bovendien berekenden we in stap 1 het totale aantal valentie-elektronen dat aanwezig was in het SiH2Cl2-molecuul.
Het SiH2Cl2-molecuul heeft in totaal 20 valentie-elektronen en al deze valentie-elektronen worden gebruikt in het bovenstaande diagram van SiH2Cl2.
Er zijn dus geen paren elektronen meer om op het centrale atoom te houden.
Laten we nu verder gaan met de volgende stap.
Stap 5: Controleer het octet op het centrale atoom
In deze stap moet u controleren of het centrale silicium (Si) atoom stabiel is of niet.
Om de stabiliteit van het centrale silicium (Si) atoom te controleren, is het noodzakelijk om te controleren of het al dan niet een octet vormt.
Je kunt in de afbeelding hierboven zien dat het siliciumatoom een byte vormt. Dit betekent dat het 8 elektronen heeft.
En daarom is het centrale siliciumatoom stabiel.
Laten we nu verder gaan met de laatste stap om te controleren of de Lewis-structuur van SiH2Cl2 stabiel is of niet.
Stap 6: Controleer de stabiliteit van de Lewis-structuur
Nu ben je bij de laatste stap gekomen waarin je de stabiliteit van de Lewis-structuur van SiH2Cl2 moet controleren.
De stabiliteit van de Lewis-structuur kan worden geverifieerd met behulp van een formeel ladingsconcept .
Kortom, we moeten nu de formele lading vinden van de atomen van silicium (Si), waterstof (H) en chloor (Cl) die aanwezig zijn in het SiH2Cl2-molecuul.
Om de formele belasting te berekenen, moet u de volgende formule gebruiken:
Formele lading = Valentie-elektronen – (bindende elektronen)/2 – Niet-bindende elektronen
In de onderstaande afbeelding kun je het aantal bindende elektronen en niet-bindende elektronen voor elk atoom van het SiH2Cl2-molecuul zien.
Voor het siliciumatoom (Si):
Valentie-elektronen = 4 (omdat silicium in groep 14 zit)
Bindende elektronen = 8
Niet-bindende elektronen = 0
Voor het waterstofatoom (H):
Valentie-elektron = 1 (omdat waterstof in groep 1 zit)
Bindende elektronen = 2
Niet-bindende elektronen = 0
Voor het chlooratoom (Cl):
Elektronenvalentie = 7 (omdat chloor in groep 17 zit)
Bindende elektronen = 2
Niet-bindende elektronen = 6
| Formele beschuldiging | = | valentie-elektronen | – | (Bindende elektronen)/2 | – | Niet-bindende elektronen | ||
| Taxus | = | 4 | – | 8/2 | – | 0 | = | 0 |
| H | = | 1 | – | 2/2 | – | 0 | = | 0 |
| Kl | = | 7 | – | 2/2 | – | 6 | = | 0 |
Uit de bovenstaande formele ladingsberekeningen kun je zien dat het siliciumatoom (Si), het waterstofatoom (H) en het chlooratoom (Cl) een formele lading “nul” hebben.
Dit geeft aan dat de bovenstaande Lewis-structuur van SiH2Cl2 stabiel is en dat er geen verdere verandering is in de bovenstaande structuur van SiH2Cl2.
In de bovenstaande Lewis-puntenstructuur van SiH2Cl2 kun je elk paar bindende elektronen (:) ook voorstellen als een enkele binding (|). Als u dit wel doet, ontstaat de volgende Lewis-structuur van SiH2Cl2.
Ik hoop dat je alle bovenstaande stappen volledig hebt begrepen.
Voor meer oefening en een beter begrip kun je andere Lewis-structuren proberen die hieronder worden vermeld.
Probeer (of bekijk in ieder geval) deze Lewis-structuren voor een beter begrip: