Radon

Radon is een aardgas dat ontstaat bij de radioactieve ontbinding van uranium dat aanwezig is in water, bodem en gesteenten. Buiten is het in minimale concentraties aanwezig, hoewel het in slecht geventileerde ruimtes zoals mijnen en huizen zich in grote hoeveelheden kan ophopen, waardoor het risico op longkanker toeneemt. Bovendien bestaat het uit unieke features en toepassingen, zoals je hieronder zult zien.

Wat is radon?

Het is een chemisch element dat zich in de edelgasfamilie van het periodiek systeem bevindt. Het is een smaakloos, geurloos en kleurloos gas, maar als het vast wordt, wordt het roodachtig. Bovendien is het van de elementen in zijn groep het meest radioactieve, goed voor ongeveer 50% van de straling in het milieu. De atoommassa is 222, wat aangeeft dat de kern stabiel is met 136 elektronen.

Radon-symbool

Rn Het wordt zo genoemd omdat het werd verkregen door het verval van de 226Ra-isotoop van radium, die afkomstig is van de Latijnse straal. Destijds heette het echter niton, in het Latijn niteo of briljant, omdat het in vaste toestand goudkleurig licht reflecteert.

Kenmerken van radon

Het element Radon is een edelgas ondertekend met het atoomnummer 86, het is onzichtbaar en bevindt zich in blok P van het periodiek systeem. Het bestaat uit 35 zeer radioactieve isotopen, met minimale halfwaardetijden. Bovendien is het het zwaarste van de edelgassen en lost het snel op in de lucht, in kleine hoeveelheden. Andere kenmerken zijn:

  • Toestand : gasvormig.
  • Kleur : In zijn gasvorm is het kleurloos, maar wanneer het vaste verbindingen vormt, is het rood.
  • Smaak en geur : Smaak- en geurloos.
  • Toxiciteit : Hoog, de inademing van grote hoeveelheden veroorzaakt longkanker vanwege de straling die het uitstraalt.
  • Reactiviteit : Laag omdat het een inert gas is.
  • Structuur : Wanneer het stevig wordt, is het kubusvormig, gecentreerd op de vlakken van het lichaam.
  • Oplosbaarheid : Hoog, in gasvorm beweegt het zich snel door water totdat het de grond bereikt.
  • Samenstelling van Radon : Het bestaat uit 86 protonen en elektronen, waaronder 136 neutronen.

Chemische en fysische eigenschappen van radon

  1. Atoomnummer : 86
  2. Periode : 6
  3. Blok : P
  4. Groep : 18
  5. Oxidatietoestand : 0
  6. Dichtheid: 9,73 kg/m 3
  7. Smeltpunt: -71 °C
  8. Atoomstraal: 120 uur
  9. Elektronegativiteit: -2,06
  10. Soortelijke warmte: 94 J / (K kg)
  11. Covalente straal (Å): 145 uur
  12. Atoommassa (g/mol): 222 u
  13. Elektronische configuratie: [Xe] 4f14 5d10 6s2 6p6
  14. Elektronen per schil: 2, 8, 18, 32, 18, 8
  15. Eerste ionisatiepotentieel (eV): 1037
  16. Thermische geleidbaarheid: 0,00364 W/(Km)
  17. Kookpunt: -62°C

Oorsprong van radon

Het chemische element Radon werd in 1900 ontdekt door wetenschapper Friedrich Ernst Dorn. Dat jaar merkte Dorn dat tijdens sommige tests met Radium een radioactief gas vrijkwam, dat hij Radium-emanatie noemde. Eerder, in 1899, hadden de scheikundigen Marie en Pierre Curie opgemerkt dat het een maand duurde voordat de gasvormige uitstoot van Radium verdween. Ten slotte demonstreerde Robert Owens in 1901 dat dergelijke emanaties duiden op de aanwezigheid van een ander element, dat zij Radon noemden vanwege de nabijheid van Radium.

Waar wordt radon voor gebruikt?

Hoewel het weinig toepassingen kent, wordt radongas op medisch gebied gebruikt als bestralingsbehandeling voor artritis en kanker. Patiënten worden blootgesteld aan lage concentraties straling om het immuunsysteem te versterken. Daarnaast wordt radon ook gebruikt in de geologische sector, wanneer het wordt gebruikt als geothermische of temperatuurgradiëntmeter diep in de aardkorst. Het is dus mogelijk om tektonische fouten of aardbevingen te detecteren en de atmosferische stabiliteit te controleren.

Op dezelfde manier wordt het gebruikt als luchttracer om de aanwezigheid van andere gassen te controleren, waardoor het gewicht en de zuiverheid ervan kunnen worden bepaald.

Gezondheidseffecten van radon

Dit gas komt vrij uit de grond en bereikt de lucht, waarbij het uiteenvalt in kleine radioactieve deeltjes. Bij inademing nestelen ze zich in de luchtwegen en veroorzaken ze longkanker. Bovendien beïnvloedt het DNA en RNA en veroorzaakt het onherstelbare cellulaire schade door de natuurlijke metabolische processen van cellen te beïnvloeden.

Waar wordt radon aangetroffen?

Het wordt op natuurlijke wijze geproduceerd door de desintegratie van radium 226 dat in gesteenten aanwezig is. De grootste concentratie vindt ondergronds plaats, op een maximale diepte van 1 meter, vanwaar het via poriën in de atmosfeer terechtkomt. Bovendien wordt het in grote hoeveelheden aangetroffen in zandgronden, vergeleken met kleiachtige of compacte bodems.

Concluderend kan worden gezegd dat het chemische element Radon een inert gas is dat geen kenmerkende smaak, geur of kleur heeft. Het beweegt snel in water en lucht en is een van de meest radioactieve en zwaarste zeldzame gassen in het periodiek systeem. Als het in grote hoeveelheden wordt ingeademd, veroorzaakt het longkanker en ernstige cellulaire schade die in de loop van de jaren zichtbaar wordt.