Dit is een periodiek systeem met de atomaire straalwaarden van de erop gelabelde elementen.
De stralen die in het periodiek systeem hierboven worden genoemd, zijn de van der Waals-straal en zijn in picometers (pm).
Welnu, er zijn een paar belangrijke conceptuele dingen over de atomaire straal van elementen die je moet weten.
Dus laten we er meteen mee aan de slag gaan.
Wat is de atoomstraal?
De atoomstraal is de afstand tussen het centrum van de atoomkern en het buitenste elektron in zijn elektronenwolk.
In eenvoudiger bewoordingen is het de grootte van een atoom. De atoomstraal wordt gewoonlijk gemeten in picometers (pm), oftewel een biljoenste van een meter.
Atomen zijn extreem klein en moeilijk te visualiseren, maar het concept van de atomaire straal helpt ons te begrijpen hoe atomen met elkaar omgaan en hoe ze zich gedragen in verschillende chemische reacties.
De grootte van een atoom kan de chemische eigenschappen ervan beïnvloeden, zoals hoe het zich met andere atomen of moleculen verbindt.
Hoe meten we de atoomstraal?
De atoomstraal wordt gewoonlijk gemeten met behulp van verschillende experimentele methoden, zoals röntgenkristallografie, elektronendiffractie en spectroscopie.
Deze methoden omvatten het bestuderen van het gedrag van atomen wanneer ze interageren met bepaalde vormen van energie, zoals röntgenstraling of elektronen.
- Bij röntgenkristallografie wordt een bundel röntgenstralen gericht op een kristal van het te bestuderen element. De röntgenstralen buigen de atomen in het kristal en het resulterende diffractiepatroon kan worden gebruikt om de afstand tussen de atomen en dus hun stralen te bepalen.
- Bij elektronendiffractie wordt een elektronenbundel gericht op een dunne film van het te bestuderen element. Terwijl de elektronen door de film gaan, verspreiden ze de atomen, waardoor een diffractiepatroon ontstaat dat kan worden geanalyseerd om de atoomstraal te bepalen.
- Spectroscopie omvat het bestuderen van de interacties tussen licht en materie. Door de golflengten van licht te analyseren dat door een atoom wordt geabsorbeerd of uitgezonden, kunnen wetenschappers de atomaire straal ervan bepalen.
Factoren die de atomaire straal beïnvloeden
De grootte van een atoom wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder:
- Nucleaire lading
- Elektronische configuratie
- Afstand van valentie-elektronen tot de kern, enz.
Nucleaire lading
Het aantal protonen in de kern van een atoom wordt het atoomnummer genoemd. [1]
Naarmate het atoomnummer toeneemt, neemt het aantal protonen in de kern toe, wat resulteert in een grotere nucleaire lading.
Deze verhoogde lading trekt elektronen sterker naar de kern, wat resulteert in een kleinere atoomstraal.
Elektronische configuratie
De manier waarop elektronen rond de kern van een atoom zijn gerangschikt, bepaalt de elektronische configuratie. [2]
Hoe dichter de elektronen bij de kern zijn, hoe kleiner de atoomstraal.
Atomen met een groter aantal elektronen in hun buitenste energieniveau (valentieschil) zullen een grotere atoomstraal hebben, omdat de elektronen verder weg zijn van en minder sterk aangetrokken worden door de kern.
Afstand van valentie-elektronen tot de kern
De afstand tussen de valentie-elektronen en de kern heeft ook invloed op de atoomstraal.
Naarmate het aantal elektronische schillen toeneemt, bewegen valentie-elektronen zich weg van de kern, wat resulteert in een toename van de atoomstraal.
Het is belangrijk op te merken dat de factoren die de atomaire straal beïnvloeden met elkaar samenhangen. Terwijl een toename van de nucleaire lading bijvoorbeeld zal resulteren in een kleinere atoomstraal, zal een toename van het aantal elektronen in het buitenste energieniveau (valentieschil) resulteren in een grotere atoomstraal. Daarom is de totale grootte van een atoom het resultaat van een evenwicht tussen deze factoren.
Voor meer informatie moet u de atomaire straaltrends in het periodiek systeem lezen.
Samenvatting
De atoomstraal is de grootte van een atoom, gemeten in picometers, vanaf het midden van de kern tot het buitenste elektron in de elektronenwolk.
Dit helpt ons te begrijpen hoe atomen op elkaar inwerken en hun chemische eigenschappen beïnvloeden. Experimentele methoden, zoals röntgenkristallografie, elektronendiffractie en spectroscopie, worden gebruikt om de atoomstraal te meten.
Factoren die de atoomstraal beïnvloeden zijn nucleaire lading, elektronische configuratie en de afstand tussen valentie-elektronen en de kern. Deze factoren zijn met elkaar verbonden en bepalen de totale grootte van een atoom.