Meitnerium is een element dat kunstmatig door de mens is gecreëerd, met behulp van de methode van geïnduceerde radioactiviteit. Het heeft transactinide-achtige eigenschappen, dat wil zeggen, het heeft actinide- en overgangskenmerken. Bovendien wordt het geclassificeerd als een metaal, omdat het bij kamertemperatuur als vast wordt beschouwd. Ontdek hieronder hoe het eruit ziet, de belangrijkste kenmerken ervan, wie het heeft ontdekt en de meest voorkomende toepassingen.
Wat is Meitnerium?
Als chemisch element bevindt het zich in het periodiek systeem in de vierde reeks overgangselementen. Gesigneerd met atoomnummer 109, het is volledig synthetisch en radioactief. Bovendien heeft het meer dan 7 onstabiele, snel rottende isotopen, waarbij 278 Mt iets meer dan 8 seconden duurt. Deze kenmerken zorgen ervoor dat de toepassingen ervan op industrieel of chemisch gebied onbekend zijn.
Meitnerium-symbool
Mt dankt zijn naam aan Lise Meitner, natuurkundige en wiskundige, die grote vooruitgang boekte op nucleair gebied. Vóór de naam waren er echter controverses, omdat het aanvankelijk Unnilennium heette, symbool Eén, dat verwees naar het atoomnummer 109. Later, in 1997, heette het officieel Meitnerium.
Kenmerken van Meitnerium
Het chemische element Meitnerium bevindt zich in groep 9 en periode 7 van het periodiek systeem. Het is een overgangsmetaal dat bestaat uit een elektronische configuratie in de D-orbitaal. Omdat het synthetisch is, wordt het alleen verkregen door de fusie van twee verenigde kernen of door de ontbinding van zware elementen. Andere kenmerken van Meitnerium zijn:
- Conditie : Vermoedelijk massief metaal.
- Kleur : zilverwit, met grijze accenten.
- Smaak en geur : Niet bepaald.
- Samenstelling: Bestaat uit 109 elektronen en protonen, met 157 neutronen.
- Reactiviteit: Omdat het gedrag vergelijkbaar is met Iridium, wordt aangenomen dat het met andere elementen kan reageren.
- Radioactiviteit : Hoog, vermoedelijk nucleaire kenmerken.
- Magnetisme : Er wordt aangenomen dat het paramagnetisch is.
- Oplosbaarheid : Niet berekend.
- Isotopen : Het heeft 15 isotopen die onstabiel zijn in de omgeving. De eerste 8 zijn van korte duur met atoommassa’s van 266 tot 279. De anderen ondergaan in de natuur snel alfa-verval.
- Structuur : Er wordt geschat dat het kubusvormig is, gecentreerd op de vlakken van het lichaam.
Chemische en fysische eigenschappen van Meitnerium
- Atoomnummer : 109
- Periode : 7
- Blok 😀
- Groep : 9
- Covalente straal (Å): 129
- Gemiddelde straal: onbekend
- Atoommassa (g/mol): 268 u
- Dichtheid: 37,4 g/cm³.
- Kookpunt: Niet berekend.
- Smeltpunt: Niet berekend.
- Elektronegativiteit: geen gegevens.
- Oxidatietoestand : 3, 4, 6, 3.
- Elektronische configuratie: [Rn] 7s2 5f14 6d7
- Elektronen per laag: 2, 8, 18, 32, 32, 15, 2
- Eerste ionisatiepotentieel (eV): 840 kJ/mol
- Thermische geleidbaarheid: als laag beschouwd.
Oorsprong van Meitnerium
Het verhaal van Meitnerium speelt zich af in 1982, toen Peter Armbruster en Gottfried Münzenberg het ontdekten in het Heavy Ion Institute in Darmstadt. Ze verkregen het door de isotoop Bismuth 209 te bombarderen met versnelde kernen van ijzer 58. In dit proces neemt de energie van de kernen toe, wordt de afstoting geëlimineerd en vindt er fusie plaats, waardoor het element ontstaat.
Waar wordt Meitnerium voor gebruikt?
Het gebruik van Meitnerium is vrijwel nul, omdat de productie ervan kunstmatig is en er slechts 10 kortlevende atomen zijn verkregen. Om deze reden is het moeilijk om de commerciële of biologische toepassingen ervan te verifiëren. De weinige analyses die zijn uitgevoerd zijn gereserveerd voor wetenschappelijk onderzoek.
Gezondheidseffecten van Meitnerium
Het is bekend dat het element Meitnerium radioactieve eigenschappen heeft, met isotopen die snel vervallen. Wanneer ze uiteenvallen, komt er energie vrij, wat het voordeel heeft dat de energie die in de nucleaire sector wordt gebruikt, wordt teruggewonnen. Het kan echter giftig zijn voor mensen als er geen geschikte stralingsbeschermingsapparatuur wordt gebruikt.
Interessante feiten over Meitnerium
Aangenomen wordt dat dit element een radioactief overgangsmetaal is, vast bij kamertemperatuur. Omdat het zeldzaam is, zijn veel van zijn fysische en chemische kenmerken onbekend. Vanwege zijn gedrag werd het echter in het periodiek systeem met de overgangsmetalen geplaatst. Bovendien zijn de andere gegevens van dit element:
- Het is een synthetisch en kunstmatig element, niet aanwezig in het milieu.
- De productie ervan door bombardementen op bismut-209 leverde alleen de isotoop 266Mt op, wat een succesvol bewijs was van het gebruik van fusie bij de synthese van nieuwe zware kernen.
- Vóór zijn officiële naam heette het Unnilenio en Eka-iridium. Vervolgens werd Meitnerio voorgesteld ter ere van Lise Meitner.
- Het is het tweede element dat naar een vrouw wordt vernoemd, zoals het geval is met Curium, genoemd ter ere van Marie Curie.
Concluderend is Mt een transactinide-element met hoge radioactiviteit en een korte levensduur in de natuur. Het is geclassificeerd als een metaal vanwege zijn gedrag, vergelijkbaar met iridium en kobalt. Omdat isotopen erg onstabiel zijn, zijn hun toepassingen nog onbekend.