Dus je hebt de afbeelding hierboven al gezien, toch?
Ik zal het bovenstaande beeld kort toelichten.
De P2 Lewis-structuur heeft twee fosforatomen (P) die een drievoudige binding ertussen bevatten. Er is 1 eenzaam paar op de twee fosforatomen (P).
Als je niets hebt begrepen van de bovenstaande afbeelding van de Lewis-structuur van P2, blijf dan bij mij en je krijgt de gedetailleerde stap-voor-stap uitleg over het tekenen van een Lewis-structuur van P2 .
Laten we dus verder gaan met de stappen voor het tekenen van de Lewis-structuur van P2.
Stappen voor het tekenen van de P2 Lewis-structuur
Stap 1: Zoek het totale aantal valentie-elektronen in het P2-molecuul
Om het totale aantal valentie-elektronen in een P2- molecuul te vinden, moet je eerst de valentie-elektronen kennen die aanwezig zijn in een enkel fosforatoom.
(Valentie-elektronen zijn de elektronen die aanwezig zijn in de buitenste baan van elk atoom.)
Hier zal ik je vertellen hoe je gemakkelijk de valentie-elektronen van fosfor kunt vinden met behulp van een periodiek systeem.
Totale valentie-elektronen in het P2-molecuul
→ Valentie-elektronen gegeven door het fosforatoom:
Fosfor is een element in groep 15 van het periodiek systeem. [1] Daarom zijn de valentie-elektronen in fosfor 5 .
Je kunt de 5 valentie-elektronen zien die aanwezig zijn in het fosforatoom, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
Dus,
Totale valentie-elektronen in het molecuul P2 = 5(2) = 10.
Stap 2: Selecteer het centrale atoom
Om het centrale atoom te selecteren, moeten we onthouden dat het minst elektronegatieve atoom in het centrum blijft.
Het gegeven molecuul is hier P2. Beide atomen zijn identiek, dus je kunt elk van de atomen als centraal atoom selecteren.
Laten we aannemen dat de fosfor aan de rechterkant een centraal atoom is.
Stap 3: Verbind elk atoom door er een paar elektronen tussen te plaatsen
Nu moet je in het P2-molecuul de elektronenparen tussen de twee fosforatomen (P) plaatsen.
Dit geeft aan dat de twee fosforatomen (P) chemisch aan elkaar gebonden zijn in een P2-molecuul.
Stap 4: Maak de externe atomen stabiel. Plaats het resterende valentie-elektronenpaar op het centrale atoom.
In deze stap moet je de stabiliteit van het externe atoom controleren.
Hier in het diagram van het P2-molecuul gingen we ervan uit dat het fosforatoom aan de rechterkant het centrale atoom was. Dus de fosfor aan de linkerkant is het buitenste atoom.
Daarom moet je de fosfor aan de linkerkant stabiel maken.
Je ziet in onderstaande afbeelding dat het fosforatoom aan de linkerkant een octet vormt en dus stabiel is.
Bovendien hebben we in stap 1 het totale aantal valentie-elektronen berekend dat aanwezig is in het P2-molecuul.
Het P2-molecuul heeft in totaal 10 valentie-elektronen en hiervan worden in het bovenstaande diagram slechts 8 valentie-elektronen gebruikt.
Dus het aantal resterende elektronen = 10 – 8 = 2 .
Je moet deze 2 elektronen op het fosforatoom aan de rechterkant in het diagram hierboven van het P2-molecuul plaatsen.
Laten we nu verder gaan met de volgende stap.
Stap 5: Controleer het octet op het centrale atoom. Als het geen octet heeft, verplaats dan het eenzame paar om een dubbele of drievoudige binding te vormen.
In deze stap moet je controleren of het centrale (dus de rechterkant) fosforatoom (P) stabiel is of niet.
Om de stabiliteit van dit fosfor(P)-atoom te controleren, moeten we controleren of het een octet vormt of niet.
Helaas vormt dit fosforatoom hier geen octet. Fosfor heeft slechts 4 elektronen en is onstabiel.
Om dit fosforatoom stabiel te maken, moet je het elektronenpaar van het linker fosforatoom verplaatsen.
Maar na het verplaatsen van een elektronenpaar vormt het fosforatoom aan de rechterkant nog steeds geen octet omdat het slechts 6 elektronen heeft.
Opnieuw moeten we een extra paar elektronen van het fosforatoom naar de linkerkant verplaatsen.
Na het verplaatsen van dit elektronenpaar zal het fosforatoom aan de rechterkant nog 2 elektronen ontvangen en het totale aantal elektronen zal dus 8 worden.
Je kunt in de afbeelding hierboven zien dat het fosforatoom aan de rechterkant een octet vormt.
En dus is dit fosforatoom stabiel.
Laten we nu verder gaan met de laatste stap om te controleren of de Lewis-structuur van P2 stabiel is of niet.
Stap 6: Controleer de stabiliteit van de Lewis-structuur
Nu ben je bij de laatste stap gekomen waarin je de stabiliteit van de Lewis-structuur van P2 moet controleren.
De stabiliteit van de Lewis-structuur kan worden geverifieerd met behulp van een formeel ladingsconcept .
Kortom, we moeten nu de formele lading vinden van de twee fosforatomen (P) die aanwezig zijn in het P2-molecuul.
Om de formele belasting te berekenen, moet u de volgende formule gebruiken:
Formele lading = Valentie-elektronen – (bindende elektronen)/2 – Niet-bindende elektronen
Je kunt het aantal bindende elektronen en niet-bindende elektronen zien in de onderstaande afbeelding.
Voor het fosforatoom (P):
Valentie-elektronen = 5 (omdat fosfor in groep 15 zit)
Bindende elektronen = 6
Niet-bindende elektronen = 2
| Formele beschuldiging | = | valentie-elektronen | – | (Bindende elektronen)/2 | – | Niet-bindende elektronen | ||
| P. | = | 5 | – | 6/2 | – | 2 | = | 0 |
Uit de bovenstaande formele ladingsberekeningen kun je zien dat beide fosforatomen (P) een formele lading “nul” hebben.
Dit geeft aan dat de bovenstaande Lewis-structuur van P2 stabiel is en dat er geen verdere verandering is in de bovenstaande structuur van P2.
In de bovenstaande Lewis-puntenstructuur van P2 kun je elk paar bindende elektronen (:) ook voorstellen als een enkele binding (|). Als u dit doet, ontstaat de volgende Lewis-structuur van P2.
Ik hoop dat je alle bovenstaande stappen volledig hebt begrepen.
Voor meer oefening en een beter begrip kun je andere Lewis-structuren proberen die hieronder worden vermeld.
Probeer (of bekijk in ieder geval) deze Lewis-structuren voor een beter begrip: