Livermorio is een synthetisch element, radioactief van aard, dat niet in het milieu voorkomt. Het is samengesteld uit 4 isotopen die alfa-verval op korte termijn vertonen. De 293 Lv is een van de meest stabiele, met een duur van 53 milliseconden. Omdat het relatief nieuw is, zijn de nuttige toepassingen ervan onbekend. Niettemin zullen we u de belangrijkste kenmerken en andere interessante informatie vertellen.
Wat is Livermorium?
Het is een chemisch element dat zich in het periodiek systeem bevindt in P-blokmetalen met atoomnummer 116. Vroeger stond het bekend als Ununhexium, het is radioactief en transactinide, omdat het een atoomnummer groter dan 92 heeft en eigenschappen heeft die vergelijkbaar zijn met metalen. Aangenomen wordt dat de natuurlijke staat ervan vast is en dat de isotopen zo onstabiel zijn dat een grondige analyse enigszins onmogelijk blijkt te zijn.
Symbool van Livermorium
Lv kreeg deze naam nadat hij werd ontdekt in het Lawrence Livermore National Laboratory in Californië. Aanvankelijk heette het Ununhexium, maar sommige scheikundigen suggereerden dat het de naam Flerovio kreeg, ter ere van G. Flyrov, omdat bij het verkrijgen ervan sommige atomen uiteenvallen en in dit element veranderen. Uiteindelijk werd in 2011 de naam Livermorio bevestigd.
Kenmerken van Livemorio
Het element Livermorium bevindt zich in groep 16, periode 7 van het periodiek systeem. Het is van nature een transactinide, onstabiel en radioactief, en zendt alfa-, bèta- en gammastraling uit, waardoor het snel ontleedt. Bovendien is het erg zwaar en wordt het geclassificeerd als metaal. Andere kenmerken van dit element zijn:
- Conditie : Vermoedelijk solide.
- Kleur : Geen gegevens.
- Smaak en geur : Niet bepaald.
- Toxiciteit : Hoog gezien de straling die het uitstraalt.
- Radioactiviteit : Hoog, tijdens zijn verval produceert het gamma-, bèta- en alfastraling.
- Samenstelling : Het heeft een kern die bestaat uit 116 elektronen en protonen en 177 neutronen.
- Oplosbaarheid : Niet vastgesteld.
- Structuur : Geen gegevens.
- Isotopen : Het heeft 4, onstabiel, met atoommassa’s van 290 tot 293.
Chemische en fysische eigenschappen van Livermorium
- Atoomnummer : 116
- Periode : 7
- Blok 😛
- Groep : 16
- Atoomstraal: 183 pm
- Elektronegativiteit: 1,61
- Dichtheid: 12,9 g/cm³
- Oxidatietoestand : 2,2, 4
- Covalente straal (Å): 175
- Gemiddelde straal: onbekend .
- Atoommassa (g/mol): 291u
- Smeltpunt: 364-507°C
- Kookpunt: 762-862 °C
- Elektronen per laag : 2, 8, 18, 32, 32, 18, 6
- Elektronische configuratie: [Rn] 5f14 6d10 7s2 7p4
- Eerste ionisatiepotentieel (eV): 723,6 kJ/mol
- Thermische geleidbaarheid: Niet berekend.
Oorsprong van Livermorium
Het element werd in 2000 ontdekt in het Lawrence National Laboratory in Californië. Daar bombardeerden wetenschappers de isotoop Californium 248 met calcium-48-ionen in een cyclotron. Daarbij werden 4 kortlevende neutronen verkregen, waarbij 292 Lv iets langer nodig heeft om te vervallen. Vervolgens, twee seconden later, vervalt het element in andere zware atomen, Flerovio 288, en daarom dachten we erover om het deze naam te geven.
Waar wordt Livermorio voor gebruikt?
Het chemische element Livermorium is zeer onstabiel, van korte duur en moeilijk verkrijgbaar, waardoor er tegenwoordig weinig praktische toepassingen overblijven. De weinige verkregen monsters worden geanalyseerd in wetenschappelijke faciliteiten.
Effecten van Livermorio op de gezondheid
Omdat de eigenschappen van Livermorium radioactief en synthetisch zijn, is het noodzakelijk om veiligheidsmaatregelen te nemen bij het hanteren ervan. Het is waarschijnlijk dat analyses de toxiciteit ervan zullen bepalen, dus het mag niet in het dagelijks leven worden gebruikt, maar alleen in speciale nucleaire installaties.
Interessante feiten over Livermorio
Dit element werd in juli 2000 gecreëerd door een groep wetenschappers van het Lawrence Livermore National Laboratory. Chemici van het Dubna Nuclear Research Institute namen deel aan de ontdekking. Daar merkten ze op dat het bombardement van 248 Californium met calcium-48-ionen resulteerde in de vorming van Livermorium door alfa-verval. Ken andere relevante gegevens:
- Gezien zijn locatie in het periodiek systeem wordt geschat dat het bij kamertemperatuur een metaal is dat er solide uitziet en soortgelijke voordelen vertoont als polonium.
- Het deelt waarschijnlijk eigenschappen met zwavel, zuurstof, tellurium en selenium.
- Met de constante onderzoeken die worden uitgevoerd, wordt verwacht dat het element een oxidatietoestand van +2,+4 heeft, zonder +6 te bereiken.
- Er wordt geschat dat het een laag kookpunt en een hoog smeltpunt heeft.
- Het element benadert nucleaire stabiliteit, doordat de rottende atomen straling uitzenden, wat erop wijst dat het nuttig kan zijn bij het creëren van dit soort energie.
Kortom, dit element is volledig kunstmatig en radioactief. De productie ervan is alleen mogelijk in een versneller of cyclotron voor deeltjes van superzware elementen. De resulterende atomen sterven binnen enkele seconden af, dus het gebruik van Livermorium is zeer beperkt.