Dus je hebt de afbeelding hierboven al gezien, toch?
Ik zal het bovenstaande beeld kort toelichten.
De P2H4 Lewis-structuur heeft een enkele binding tussen de twee fosforatomen (P) en tussen het fosforatoom (P) en het waterstofatoom (H). Er zijn twee vrije paren op de twee fosforatomen (P).
Als je niets hebt begrepen van de bovenstaande afbeelding van de Lewis-structuur van P2H4, blijf dan bij mij en je krijgt een gedetailleerde stapsgewijze uitleg over hoe je een Lewis-structuur van P2H4 tekent.
Laten we dus verder gaan met de stappen voor het tekenen van de Lewis-structuur van P2H4.
Stappen voor het tekenen van de P2H4 Lewis-structuur
Stap 1: Zoek het totale aantal valentie-elektronen in het P2H4-molecuul
Om het totale aantal valentie-elektronen in een P2H4- molecuul te vinden, moet je eerst de valentie-elektronen kennen die aanwezig zijn in het fosforatoom en in het waterstofatoom.
(Valentie-elektronen zijn de elektronen die aanwezig zijn in de buitenste baan van elk atoom.)
Hier zal ik je vertellen hoe je gemakkelijk de valentie-elektronen van fosfor en waterstof kunt vinden met behulp van een periodiek systeem.
Totale valentie-elektronen in het P2H4-molecuul
→ Valentie-elektronen gegeven door het fosforatoom:
Fosfor is een element in groep 15 van het periodiek systeem. [1] Daarom zijn de valentie-elektronen in fosfor 5 .
Je kunt de 5 valentie-elektronen zien die aanwezig zijn in het fosforatoom, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
→ Valentie-elektronen gegeven door het waterstofatoom:
Waterstof is een element uit groep 1 van het periodiek systeem. [2] Het valentie-elektron in waterstof is dus 1 .
Je kunt zien dat er slechts één valentie-elektron aanwezig is in het waterstofatoom, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
Dus,
Totale valentie-elektronen in het P2H4-molecuul = valentie-elektronen gedoneerd door 2 fosforatomen + valentie-elektronen gedoneerd door 4 waterstofatomen = 5(2) + 1(4) = 14 .
Stap 2: Selecteer het centrale atoom
Om het centrale atoom te selecteren, moeten we onthouden dat het minst elektronegatieve atoom in het centrum blijft.
(Denk eraan: als er waterstof in het gegeven molecuul aanwezig is, plaats dan altijd waterstof aan de buitenkant.)
Het gegeven molecuul is hier P2H4 en het bevat fosforatomen (P) en waterstofatomen (H).
Je kunt de elektronegativiteitswaarden van het fosforatoom (P) en het waterstofatoom (H) zien in het periodiek systeem hierboven.
Als we de elektronegativiteitswaarden van fosfor (P) en waterstof (H) vergelijken, dan is het waterstofatoom minder elektronegatief . Maar volgens de regel moeten we de waterstof buiten houden.
Dus hier zijn de fosforatomen (P) het centrale atoom en de waterstofatomen (H) de buitenste atomen.
Stap 3: Verbind elk atoom door er een paar elektronen tussen te plaatsen
Nu moet je in het P2H4-molecuul de elektronenparen tussen de fosfor-fosforatomen en tussen de fosfor-waterstofatomen plaatsen.
Dit geeft aan dat deze atomen chemisch aan elkaar gebonden zijn in een P2H4-molecuul.
Stap 4: Maak de externe atomen stabiel. Plaats het resterende valentie-elektronenpaar op het centrale atoom.
In deze stap moet je de stabiliteit van de externe atomen controleren.
Hier in het diagram van het P2H4-molecuul kun je zien dat de buitenste atomen waterstofatomen zijn.
Deze externe waterstofatomen vormen een duplet en zijn daarom stabiel.
Bovendien hebben we in stap 1 het totale aantal valentie-elektronen berekend dat aanwezig is in het P2H4-molecuul.
Het P2H4-molecuul heeft in totaal 14 valentie-elektronen en hiervan worden in het bovenstaande diagram slechts 10 valentie-elektronen gebruikt.
Dus het aantal resterende elektronen = 14 – 10 = 4 .
Je moet deze 4 elektronen op de fosforatomen in het diagram hierboven van het P2H4-molecuul plaatsen.
Laten we nu verder gaan met de volgende stap.
Stap 5: Controleer het octet op het centrale atoom
In deze stap moet u controleren of de centrale fosforatomen (P) stabiel zijn of niet.
Om de stabiliteit van de centrale fosforatomen (P) te controleren, moeten we controleren of ze een octet vormen of niet.
Je kunt in de afbeelding hierboven zien dat de twee fosforatomen een octet vormen.
En dus zijn deze fosforatomen stabiel.
Laten we nu verder gaan met de laatste stap om te controleren of de Lewis-structuur van P2H4 stabiel is of niet.
Stap 6: Controleer de stabiliteit van de Lewis-structuur
Nu ben je bij de laatste stap gekomen waarin je de stabiliteit van de Lewis-structuur van P2H4 moet controleren.
De stabiliteit van de Lewis-structuur kan worden geverifieerd met behulp van een formeel ladingsconcept .
Kortom, we moeten nu de formele lading van de fosforatomen (P) en de waterstofatomen (H) in het P2H4-molecuul vinden.
Om de formele belasting te berekenen, moet u de volgende formule gebruiken:
Formele lading = Valentie-elektronen – (bindende elektronen)/2 – Niet-bindende elektronen
In de onderstaande afbeelding ziet u het aantal bindende elektronen en niet-bindende elektronen voor elk atoom van het P2H4-molecuul.
Voor het fosforatoom (P):
Valentie-elektronen = 5 (omdat fosfor in groep 15 zit)
Bindende elektronen = 6
Niet-bindende elektronen = 2
Voor het waterstofatoom (H):
Valentie-elektron = 1 (omdat waterstof in groep 1 zit)
Bindende elektronen = 2
Niet-bindende elektronen = 0
| Formele beschuldiging | = | valentie-elektronen | – | (Bindende elektronen)/2 | – | Niet-bindende elektronen | ||
| P. | = | 5 | – | 6/2 | – | 2 | = | 0 |
| H | = | 1 | – | 2/2 | – | 0 | = | 0 |
Uit de bovenstaande formele ladingsberekeningen kun je zien dat zowel fosforatomen (P) als waterstofatomen (H) een formele lading “nul” hebben.
Dit geeft aan dat de bovenstaande Lewis-structuur van P2H4 stabiel is en dat er geen verdere verandering is in de bovenstaande structuur van P2H4.
In de bovenstaande Lewis-puntstructuur van P2H4 kun je elk paar bindende elektronen (:) ook voorstellen als een enkele binding (|). Als u dit doet, ontstaat de volgende Lewis-structuur van P2H4.
Ik hoop dat je alle bovenstaande stappen volledig hebt begrepen.
Voor meer oefening en een beter begrip kun je andere Lewis-structuren proberen die hieronder worden vermeld.
Probeer (of bekijk in ieder geval) deze Lewis-structuren voor een beter begrip: