Dus je hebt de afbeelding hierboven al gezien, toch?
Ik zal het bovenstaande beeld kort toelichten.
De PCl2-Lewis-structuur heeft een fosforatoom (P) in het midden dat wordt omgeven door twee chlooratomen (Cl). Er is een enkele binding tussen het fosforatoom (P) en elk chlooratoom (Cl). Er zit een formele lading -1 op het fosforatoom (P).
Als je niets hebt begrepen van de bovenstaande afbeelding van de PCl2-Lewis-structuur, blijf dan bij mij en je krijgt de gedetailleerde stap-voor-stap uitleg over het tekenen van een Lewis-structuur van PCl2-ion.
Laten we dus verder gaan met de stappen voor het tekenen van de Lewis-structuur van PCl2-ion.
Stappen voor het tekenen van de PCl2-Lewis-structuur
Stap 1: Vind het totale aantal valentie-elektronen in het PCl2-ion
Om het totale aantal valentie-elektronen in het PCl2-ion te vinden, moet je eerst de valentie-elektronen kennen die zowel in het fosforatoom als in het chlooratoom aanwezig zijn.
(Valentie-elektronen zijn de elektronen die aanwezig zijn in de buitenste baan van elk atoom.)
Hier zal ik je vertellen hoe je gemakkelijk de valentie-elektronen van fosfor en chloor kunt vinden met behulp van een periodiek systeem.
Totale valentie-elektronen in PCl2-ion
→ Valentie-elektronen gegeven door het fosforatoom:
Fosfor is een element in groep 15 van het periodiek systeem. [1] Daarom zijn de valentie-elektronen in fosfor 5 .
Je kunt de 5 valentie-elektronen zien die aanwezig zijn in het fosforatoom, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
→ Valentie-elektronen gegeven door het chlooratoom:
Chloor is een element in groep 17 van het periodiek systeem. [2] Daarom zijn de valentie-elektronen in chloor 7 .
Je kunt de 7 valentie-elektronen in het chlooratoom zien, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven.
Dus,
Totaal valentie-elektronen in PCl2-ion = valentie-elektronen gedoneerd door 1 fosforatoom + valentie-elektronen gedoneerd door 2 chlooratomen + 1 extra elektron toegevoegd vanwege 1 negatieve lading = 5 + 7(2) + 1 = 20 .
Stap 2: Selecteer het centrale atoom
Om het centrale atoom te selecteren, moeten we onthouden dat het minst elektronegatieve atoom in het centrum blijft.
Het gegeven ion is hier PCl2-ion en het bevat fosfor- (P)-atomen en chloor- (Cl)-atomen.
Je kunt de elektronegativiteitswaarden van het fosfor (P) atoom en chloor (Cl) atoom zien in het periodiek systeem hierboven.
Als we de elektronegativiteitswaarden van fosfor (P) en chloor (Cl) vergelijken, dan is het fosforatoom minder elektronegatief .
Hier is het fosforatoom (P) het centrale atoom en de chlooratomen (Cl) de buitenste atomen.
Stap 3: Verbind elk atoom door er een paar elektronen tussen te plaatsen
Nu moeten we in het PCl2-molecuul de elektronenparen tussen het fosforatoom (P) en de chlooratomen (Cl) plaatsen.
Dit geeft aan dat fosfor (P) en chloor (Cl) chemisch aan elkaar gebonden zijn in een PCl2-molecuul.
Stap 4: Maak de externe atomen stabiel. Plaats het resterende valentie-elektronenpaar op het centrale atoom.
In deze stap moet je de stabiliteit van de externe atomen controleren.
Hier in de schets van het PCl2-molecuul kun je zien dat de buitenste atomen chlooratomen zijn.
Deze externe chlooratomen vormen een octet en zijn daarom stabiel.
Bovendien berekenden we in stap 1 het totale aantal valentie-elektronen dat aanwezig was in het PCl2-ion.
Het PCl2-ion heeft in totaal 20 valentie-elektronen en hiervan worden in het bovenstaande diagram slechts 16 valentie-elektronen gebruikt.
Dus het aantal resterende elektronen = 20 – 16 = 4 .
Je moet deze 4 elektronen op het centrale fosforatoom in het diagram hierboven van het PCl2-molecuul plaatsen.
Laten we nu verder gaan met de volgende stap.
Stap 5: Controleer het octet op het centrale atoom
In deze stap moet u controleren of het centrale fosforatoom (P) stabiel is of niet.
Om de stabiliteit van het centrale fosforatoom (P) te controleren, moeten we controleren of het een octet vormt of niet.
Je kunt in de afbeelding hierboven zien dat het fosforatoom een octet vormt. Dit betekent dat het 8 elektronen heeft.
En daarom is het centrale fosforatoom stabiel.
Laten we nu verder gaan met de laatste stap om te controleren of de bovenstaande Lewis-structuur stabiel is of niet.
Stap 6: Controleer de stabiliteit van de Lewis-structuur
Nu ben je bij de laatste stap gekomen waarin je de stabiliteit van de Lewis-structuur van PCl2 moet controleren.
De stabiliteit van de Lewis-structuur kan worden geverifieerd met behulp van een formeel ladingsconcept .
Kortom, we moeten nu de formele lading van het fosforatoom (P) vinden, evenals de chlooratomen (Cl) die aanwezig zijn in het PCl2-molecuul.
Om de formele belasting te berekenen, moet u de volgende formule gebruiken:
Formele lading = Valentie-elektronen – (bindende elektronen)/2 – Niet-bindende elektronen
In de onderstaande afbeelding ziet u het aantal bindende elektronen en niet-bindende elektronen voor elk atoom van het PCl2-molecuul.
Voor het fosforatoom (P):
Valentie-elektronen = 5 (omdat fosfor in groep 15 zit)
Bindende elektronen = 4
Niet-bindende elektronen = 4
Voor het chlooratoom (Cl):
Valentie-elektronen = 7 (omdat chloor in groep 17 zit)
Bindende elektronen = 2
Niet-bindende elektronen = 6
| Formele beschuldiging | = | valentie-elektronen | – | (Bindende elektronen)/2 | – | Niet-bindende elektronen | ||
| P. | = | 5 | – | 4/2 | – | 4 | = | -1 |
| Kl | = | 7 | – | 2/2 | – | 6 | = | 0 |
Uit de bovenstaande formele ladingsberekeningen kun je zien dat het fosforatoom (P) een lading van -1 heeft en de chlooratomen een lading van 0 .
Laten we deze ladingen dus op de respectieve atomen van het PCl2-molecuul houden.
Deze totale lading van -1 op het PCl2-molecuul wordt weergegeven in de onderstaande afbeelding.
In de bovenstaande Lewis-puntstructuur van het PCl2-ion kun je elk paar bindende elektronen (:) ook voorstellen als een enkele binding (|). Als u dit wel doet, ontstaat de volgende Lewis-structuur van PCl2-ion.
Ik hoop dat je alle bovenstaande stappen volledig hebt begrepen.
Voor meer oefening en een beter begrip kun je andere Lewis-structuren proberen die hieronder worden vermeld.
Probeer (of bekijk in ieder geval) deze Lewis-structuren voor een beter begrip: