Het is een chemisch element dat niet in de natuur voorkomt, het wordt alleen synthetisch geproduceerd in het laboratorium. Om deze reden zijn er weinig onderzoeken naar dit element dat op de lijst van zeldzame metalen staat. Hier vindt u echter nuttige informatie over wat er tot nu toe bekend is over de Darmstadtio.
Wat is Darmstadtium?
Het chemische element Darmstadtium, voorheen Ununnilium genoemd, is een extra zware component en zit in de transactinidegroep, die begint met het metaal Lawrencium. Bovendien is het radioactief en behoort het tot dezelfde groep als platina, palladium en nikkel. Het bevat 15 isotopen met massagetallen tussen 267 en 281, waarvan de laatste een halfwaardetijd van 4 minuten heeft. Omdat hij tot groep 10 behoort, zal de kleur waarschijnlijk wit, grijs of zilver zijn.
Symbool van Darmstadtium
Ds Het bevindt zich in groep 10 van het periodiek systeem, periode 7, met atoomnummer 110 en de atoommassa is 281. De weinige tot nu toe gesynthetiseerde atomen vervallen snel. Het wordt daarom beschouwd als een onstabiel en kortstondig element. Bovendien geven de meeste isotopen alfadeeltjes vrij, dat wil zeggen kale kernen van het element Helium.
Kenmerken van Darmstadt
Het is zeer radioactief en zou bij kamertemperatuur vast moeten zijn. Het biedt twee mogelijkheden voor verval, de eerste door spontane splijting en de andere door alfa-verval. Andere kenmerken van de Darmstadtio zijn:
- Geleidbaarheid: Het is een goede geleider van warmte en elektriciteit.
- Uiterlijk: metaalachtig.
- Gewone staat: Misschien solide.
- Kook- en smeltpunt : Hoog.
Chemische en fysische eigenschappen van Darmstadtium
- Elektronische configuratie: [Rn] 7s 2 5f 14 6d 8
- Oxidatietoestanden: 0, +2, +4, +6, +8
- Dichtheid: Ongeveer 34,8 g/ cm3
- Ionisatie-energie: 1°: 960 kJ. 2e: 1890 kJ en 3e: 3030 kJ
- Atoomnummer : 110
- Covalente straal: 128
- Atoomstraal: 132
Oorsprong van Darmstadtio
De ontdekking ervan was het onderwerp van verschillende laboratoriumpogingen. Bij het Gezamenlijk Instituut voor Nucleair Onderzoek in Rusland en Darmstadt in Duitsland werden experimenten gelanceerd, maar geen enkele was positief. In een ander mislukt experiment verkregen Albert Ghiorso en andere wetenschappers de isotoop 267 door bismut met kobalt te bombarderen. Een andere test vond plaats in 1994 met een team van wetenschappers onder leiding van Vladimir Utyonkov en Yuri Oganessian. Ze maakten de isotoop 267 door plutonium met zwavel te bombarderen, zonder enig succes.
Vervolgens creëerden de wetenschappers S. Hofmann, G. Munzenberg en P. Armbruster in november 1994 in een laboratorium in Darmstadt, Duitsland, Darmstadtium door de isotoop lood-208 te bombarderen met versnelde ionen van nikkel-62. Het resultaat was een Darsmtadtio 269-atoom met een halfwaardetijd van ongeveer 0,17 milliseconden.
De ontdekking van het element heette Ununnilium, wat één, één nul betekent, gelijk aan 100. De naam werd echter veranderd in Darmstadion ter ere van de stad Darmstadt, Duitsland. Vervolgens bevestigde de Internationale Unie voor Pure en Toegepaste Chemie in 2003 deze naam.
Waar wordt Darmstadtium voor gebruikt?
Momenteel zijn er geen bekende toepassingen of hulpprogramma’s voor commercieel of menselijk gebruik. Het gebruik ervan is beperkt tot het gebied van wetenschappelijk onderzoek op basis van de weinige atomen die in het laboratorium worden geproduceerd.
Kristalstructuur van Darmstadtium
Omdat het slechts mogelijk is om één Darmstadtium-atoom per week te creëren of te synthetiseren, is het moeilijk om genoeg te hebben om een kristal te vormen. Zonder te vergeten dat de isotoop die de meeste stabiliteit biedt Ds 281 is, waarvan de halfwaardetijd 12,7 seconden bedraagt. Om de kristalstructuur ervan vast te stellen, voerden wetenschappers berekeningen uit om dichter bij de beste realiteit te komen.
Zo werd bevestigd dat het een op het lichaam gecentreerde kubusvorm heeft, in tegenstelling tot die van dezelfde klasse, die lichter zijn zoals platina, palladium en nikkel, die een kubusvormige structuur met het gezicht hebben.
Hoe wordt Darmstadtium verkregen?
Darmstadtium komt van nature niet in de natuur voor, het wordt alleen in het laboratorium verkregen door de isotoop Lood-208 te bombarderen met nikkel-62-ionen.
Wie heeft Darmstadtium ontdekt?
Het werd toegeschreven aan natuurkundigen Peter Armbruster, Sigurd Hofmann en Gottfried Munzenberg in 1994 in de stad Gesellschaft für Schwerionenforschung in Duitsland, na verschillende pogingen.
Gezondheidseffecten van Darmstadtium
Er is momenteel geen reden om de effecten ervan op het menselijk lichaam te onderzoeken. Dit komt door de instabiliteit van het metaal dat, als het in grote hoeveelheden wordt gevormd, toch snel zou ontbinden.
Concluderend behoort Darmstadtium tot de groep synthetische elementen die in het laboratorium zijn gemaakt en maakt het deel uit van de overgangsmetalen van het periodiek systeem. Tot op heden is er geen praktisch gebruik bekend en daarom wordt het gebruikt in wetenschappelijk onderzoek.