Einsteinium is een radioactief element dat van nature niet op aarde voorkomt. Het wordt kunstmatig geproduceerd door middel van nucleaire procedures, waarbij microscopisch kleine porties worden verkregen. Bovendien valt het in de natuur snel uiteen, dus het vermogen om verbindingen te vormen is onbekend. Leer nu meer over de kenmerken, de oorsprong en de weinige toepassingen ervan.
Wat is Einsteinium?
Het is een actinide, synthetisch van aard, gemarkeerd met atoomnummer 99 in het periodiek systeem. Het bestaat uit een effen metallic grijze uitstraling met witte tinten en heeft bestralingseigenschappen. Bovendien is het samengesteld uit 16 isotopen en drie isomeren, dat wil zeggen moleculen met hetzelfde aantal atomen. Isotopen en isomeren verschillen in hun atomaire massa en hun levensduur in het milieu.
Einsteinium-symbool
Het kreeg deze naam ter ere van de wetenschapper Albert Einstein, hoewel hij niet deelnam aan zijn ontdekking. Het werd ontdekt in de overblijfselen van een kernexplosie in de Stille Oceaan in 1952, door een groep scheikundigen onder leiding van Albert Ghiorso.
Kenmerken van Einsteinium
Het element Einsteinium is synthetisch, dus het wordt alleen verkregen door transmutatie of bombardement van stabielere kernen, uitgerust met snelle deeltjes. Bovendien is het een tweewaardig metaal, omdat het twee bindingselektronen heeft en niet drie zoals andere actiniden. Gelegen in periode 7 van het periodiek systeem, zijn de andere fysieke eigenschappen van dit element:
- Conditie : massief metaal.
- Kleur : Helder zilvergrijs, met witte tinten.
- Smaak en geur : Het is geurloos, zonder onderscheidende smaak.
- Radioactiviteit: Hoog en vertoont kenmerken van zelfbestraling.
- Reactiviteit : Hoog, reageert heftig met zuurstof, zuren en waterdamp.
- Structuur : onbekend.
- Samenstelling : Bestaat uit 99 elektronen en protonen.
Chemische en fysische eigenschappen van Einsteinium
- Atoomnummer : 99
- Periode : 7
- Blok : F
- Groep : 3
- Elektronegativiteit: 1.3
- Smeltpunt: 860°C
- Atoomstraal: 14:03 uur
- Ionische straal: 0, 98
- Atoommassa (g/mol): 252 u
- Dichtheid: 8,84 kg/m3
- Gemiddelde straal: onbekend
- Oxidatietoestand : 2, 3, 4
- Covalente straal (Å): onbekend
- Elektronische configuratie: [Rn] 5f11 7s2
- Eerste ionisatiepotentieel (eV): 619 kJ/mol
- Kookpunt: 996 °C
- Elektronen per laag: 2, 8, 18, 32, 29, 8, 2
- Thermische geleidbaarheid: onbekend.
Oorsprong van Einsteinium
Het werd ontdekt in 1952 nadat een atoombom van 10 megaton ontplofte in de Stille Zuidzee. Bij het analyseren van het afval vonden Albert Ghiorso en zijn team de isotoop 253Es, die ze isoleerden, de eigenschappen ervan verifieerden en het classificeerden als een transuraan element, omdat het meer dan 92 elektronen en protonen in zijn kern heeft.
Waar wordt Einsteinium voor gebruikt?
Het gebruik van Einsteinium is vrijwel nul, gezien de minimale hoeveelheden die tot nu toe beschikbaar zijn. Het enige bekende gebruik ervan is de productie van het chemische element Mendelevium, dankzij de stabiliteit van zijn isotoop 253Es. Omdat er weinig monsters zijn, worden deze gebruikt voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek.
Hoe Einsteinium verkrijgen?
Einsteinium wordt verkregen door 1 kilogram Pu239, een isotoop van plutonium, te bestralen in een Pu242-opwekkende reactor. Deze isotoop wordt in cirkels van verpulverd plutonium en aluminiumoxide gebracht. Vervolgens worden ze op stokken geplaatst en bestraald. De staven worden vervolgens in een isotopenreactor met hoge flux geplaatst om scheiding tussen het element en Californium mogelijk te maken.
Recente onderzoeken naar Einsteinium
Hoewel er weinig zuivere monsters beschikbaar zijn, zijn er nieuwe aspecten van zijn gedrag ontdekt. Ten eerste toonde een röntgenanalyse aan dat de binding lang is en erin slaagt twee atomen bij elkaar te houden, een actie die het onderscheidt van andere actiniden. Bovendien maakt dit het ook mogelijk om te articuleren met andere nabijgelegen objecten. Een andere ontdekking is dat hij, wanneer hij aan licht wordt blootgesteld, oplicht en van uiterlijk verandert, anders dan zijn groep.
Effecten van Einsteinium op de gezondheid
Dit element maakt deel uit van de chemische serie actiniden vanwege zijn radioactieve eigenschappen. Het is niet zeker welke nadelige gevolgen voor de gezondheid het zou kunnen hebben gehad, gezien de lage aanwezigheid ervan in het milieu. Omdat er echter radioactieve deeltjes vrijkomen, is het raadzaam speciale beschermingsmiddelen te gebruiken bij het hanteren van de monsters in het laboratorium.
3 merkwaardige weetjes over Einsteinium
Toen het werd ontdekt, kreeg dit element de naam Athenium, naar de hoofdstad van Griekenland, Athene. Later werd het omgedoopt tot Einstein ter ere van Einstein. Andere interessante gegevens zijn:
- Het element reageert met waterdamp en zuurstof, maar is bestand tegen aanvallen door alkalimetalen.
- De snelle ontbinding ervan maakt een volledige analyse niet mogelijk.
- Zijn isotoop 253 heeft de langste levensduur, ongeveer 20 uur.
Samenvattend is het chemische element een zeer radioactief synthetisch metaal, dat alleen wordt verkregen door nucleaire bestraling van monsters van een isotoop van plutonium. Het bevindt zich nog in de analysefase in grote nucleaire laboratoria uitgerust met gespecialiseerde stralingsapparatuur, om andere praktische toepassingen te ontdekken.