Chloor is een halogenidegas dat bij hoge temperaturen in het milieu voorkomt en wordt beschouwd als het op één na meest radioactieve element in deze familie. Het maakt 0,045% uit van de aardkorst en kan zich vermengen met organische materialen en metalen om verschillende verbindingen te vormen. Bovendien is het aanwezig in dierlijke weefsels, planten, water- en zoutafzettingen. Ontdek alles over dit element.
Wat is chloor?
Het is een chemisch element dat behoort tot de halogenen of zouten van het periodiek systeem. Het is een giftig gas met atoomnummer 17, groenachtig geel van kleur en gestructureerd in tweeatomige of dubbele moleculen. Bovendien is het twee keer zo dicht als lucht en verspreidt het een onaangename geur.
Chloor symbool
Cl De naam komt van het Griekse Chloros, waarvan de betekenis lichtgroen is, wat duidelijk verwijst naar de kleur van het gas onder normale druk- en temperatuuromstandigheden. Deze tint werd waargenomen toen de chemicus Scheele mangaandioxide liet reageren met zoutzuur. Het resultaat was een zeer verstikkend groenachtig gas.
Kenmerken van chloor
Dit chemische element is een geelachtig groen giftig gas, dat vanwege zijn hoge reactiviteit niet in zuivere staat in de natuur voorkomt. Er wordt gevonden dat het verbindingen vormt zoals chlorieten, chloraten, natriumchloride en zelfs opgelost in de zee. Bovendien zijn andere kenmerken van dit element:
- Toestand : Gasvormig, maar verandert in vloeibare toestand en kleurt oranje.
- Smaak en geur : Het heeft een bittere smaak met een zeer irriterende geur.
- Samenstelling: De moleculen zijn diatomisch of dubbel, zeer actief in hun kern.
- Structuur: Het is orthorhombisch of ringvormig.
- Oplosbaarheid : Het is oplosbaar in water.
- Toxiciteit : Zeer hoog, omdat het vergiftiging veroorzaakt bij inslikken of inademen van grote hoeveelheden.
- Reactiviteit : Het wordt chemisch geactiveerd met andere elementen. Het kan ook gewelddadig en explosief zijn, zoals het geval is met waterstof.
Chemische en fysische eigenschappen van chloor
- Atoomnummer : 17
- Periode : 3
- Blok 😛
- Groep : 17
- Covalente straal (Å): 99 pm
- Elektronische configuratie: [Ne] 3 s² 3p4
- Atoommassa (g/mol): 34,453 u
- Dichtheid: 3.214 kg/m3
- Kookpunt: -34°C
- Smeltpunt: -102°C
- Atoomstraal: 79 uur
- Gemiddelde straal: 22.00 uur
- Elektronen per schil: 2.7.8
- Elektronegativiteit: 3.16
- Oxidatietoestand: 1, 3, +5, 7
- Soortelijke warmte: 480 J / (K kg)
- Verdampingsenthalpie: 10,2 kJ/mol
- Eerste ionisatiepotentiaal eV: 1251,2
- Thermische geleidbaarheid: 0,0089 Wm-¹K-¹
Oorsprong van chloor
Het element werd in 1774 door Carl Wilhelm Scheele in gasvormige toestand ontdekt en hij geloofde dat het een verbinding was gevormd met zuurstof. De scheikundige merkte de verstikkende kracht op en de verkleuring van plantenpigmenten. Later bevestigde wetenschapper Claude Louis Berthollet de eigenschappen van chloor als bleekmiddel voor textiel, opgelost in water.
Later slaagden wetenschappers als Léonard Alban en Mathieu Vallet erin het element op te lossen in een kaliumwateroplossing om de uitstoot van giftige gassen te minimaliseren. Uiteindelijk was het in 1810 de scheikundige Humphry Davy die aantoonde dat het een chemisch element was vanwege zijn combinaties en reacties. Het is bekend dat chloorgas tijdens de Eerste Wereldoorlog als giftig wapen werd gebruikt.
Waar wordt chloor voor gebruikt?
Het wordt op industrieel gebied gebruikt voor de desinfectie en zuivering van water bedoeld voor menselijke consumptie met hypochloorzuur. Bovendien zijn andere toepassingen:
- Het wordt gebruikt bij de vervaardiging van kleurstoffen, textiel, papier, aardolieproducten, antiseptica, medicijnen en insecticiden.
- In industriële hoeveelheden wordt het gebruikt bij de productie van gezondheidsproducten, ontsmettingsmiddelen, chloortabletten en bleekmiddelen.
- Verbindingen zoals zoutzuur en tetrachloorkoolstof worden gebruikt om kunststoffen, koelmiddelen en drijfgassen te maken.
- Uit dit element wordt de productie van PVC of polyvinylchloride gesynthetiseerd.
10 symptomen van chloorvergiftiging
Het is bekend dat dit element waarschijnlijk milde tot ernstige brandwonden aan de dermis, ogen en luchtwegen veroorzaakt. Blootstelling van het lichaam aan hoge of langdurige concentraties veroorzaakt longoedeem en verzwakt de longfunctie tot het punt waarop chronische bronchitis ontstaat. Andere symptomen van vergiftiging zijn:
- Verwijding van de pupillen, of ze nu heel groot of klein zijn.
- Veranderde hartslag.
- Acute ademhalingsproblemen.
- Droge mond of constante speekselvloed.
- Maagpijn gepaard gaand met misselijkheid, braken en zware ontlasting.
- Hyperactiviteit of slaperigheid.
- Verwarring.
- Moeilijkheden met spreken.
- Onaangenaam brandend gevoel in de mond.
- Ontsteking in de keel.
Samenvattend onderscheidt dit halogeengas zich door zijn chemische reactiviteit en zijn vermogen om verschillende verbindingen te vormen. Het wordt veel gebruikt in de industriële sector vanwege zijn antiseptische eigenschappen. Het moet echter met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt, omdat het de gezondheid schaadt door voortdurend in contact te komen met het element.